De boeken 1 en 2 Kronieken gaan over de tijd dat het volk Israël een koninkrijk was: van ongeveer tot ongeveer voor Christus. In onze Bijbel zijn het twee boeken, maar ze horen bij elkaar. Grote delen van 1 en 2 Kronieken lijken precies op 1 en 2 Samuel en 1 en 2 Koningen. De boeken 1 en 2 Kronieken zijn boeken in de Hebreeuwse Bijbel. Oorspronkelijk vormen zij één boek dat in de Hebreeuwse indeling van de Tenach hoort bij de ketoebiem of Geschriften. Naamgeving.
Kronieken bijbel betekenis De benaming kroniek of kronieken wordt ook vaak gebruikt als aanduiding van een dag-tot-dagrelaas dat geen literaire pretentie heeft. Kronieken zijn niet altijd even betrouwbaar. Hun doel was vaak om de positie van belanghebbenden te bestendigen.
Bijbelboek
Bij elk bijbelboek kan men zich afvragen door wie werd het geschreven en wanneer? Wat waren de omstandigheden in die tijd en wat is de grote lijn enz.? De opzet van de studies doet wat systematisch aan, zo is er een verdeling in hoofdstukken en paragrafen. Een Bijbelboek is een van de boeken waaruit de Bijbel is opgebouwd. Het protestantse christendom erkent 66 boeken als behorende tot de Bijbel: 39 in het Oude Testament en 27 in het Nieuwe Testament. De 39 boeken van het Oude Testament vormen in een andere volgorde de joodse Tenach. Deze telling is vrij willekeurig.
Bijbelboek Nieuwe testament. Het Nieuwe Testament bevat 27 bijbelboeken, zoals de evangeliën van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes, die het leven van Jezus Christus brieven van de apostelen helpen om de groei van het vroege christendom te begrijpen.
Oude Testament
The Old Testament (OT) is the first division of the Christian biblical canon, which is based primarily upon the 24 books of the Hebrew Bible, or Tanakh, a collection of ancient religious Hebrew and occasionally Aramaic writings by the Israelites. [1]. Het Oude Testament is het eerste deel van de christelijke Bijbel en bevat dezelfde boeken als de Tenach, het heilige boek van het jodendom. Het gaat over Gods verbond met Israël en de voorlopers van Jezus, en heeft een belangrijke rol in de vorming van het christendom.
Oude Testament Oude Testament is de naam die de eerste christenen gaven aan de bundel joodse boeken die samen de Tenach vormen, de joodse bijbel. Een testament is een verbond, en de christenen wilden een duidelijk onderscheid maken tussen het Oude verbond (dat van God met de mensheid) en het Nieuwe (dat van Jezus met de mensheid).
Israëlitische geschiedenis
De staat Israël, niet te verwarren met het Koninkrijk Israël ( ), werd in na de Tweede Wereldoorlog gesticht. Na de oprichting van de Zionistische Wereldorganisatie eind 19de eeuw en met name nadat de Britten het mandaat over Palestina hadden verkregen, emigreerden steeds meer mensen van Joodse afkomst vanuit allerlei landen naar Palestina. In de eerste eeuwen in het Beloofde Land werden de Israëlieten bestuurd door rechters - de langste periode van vrede in de geschiedenis van de Israëlieten. Nadat het volk vroeg om een koning, volgde de periode van het Verenigd Koninkrijk Israël onder de koningen Saul, David en Salomo.
Israëlitische geschiedenis tevens ook in de geschiedenis der Israëliten een ver- schrikkelijk groot voorbeeld gegeven, hoe op de zonde van het hart onvermijdelijk de vloek volgt, en hoe ontegenzeggelijk ondergang de vrucht van voorafgaand zedebederf is, Jsraël had het te wel, sloeg achteruit, en vergat zijn’ God die hetzelve zoo hoog achtte.
Bijbelse geschiedschrijving
Geschiedschrijving Geschiedenis, zo stelde de Nederlandse historicus Johan Huizinga (), is de manier waarop een cultuur zich rekenschap geeft van haar verleden. Sinds het begin van de mensheid spelen verhalen over de lotgevallen van de familie of groep een rol in de vorming van de eigen identiteit. Zo meent men dat wat de Bijbel als geschiedenis presenteert, op zijn minst ten dele fictie kan zijn. In Bijbelse geschiedschrijving zouden herhaaldelijk fictie en geschie-denis door elkaar heenlopen en soms is er sprake van louter fictie. Het boek Jona wordt dan vaak als voorbeeld genoemd.
Bijbelse geschiedschrijving Critici van de Bijbelse verhalen beweren dat vertellen nog geen verklaren is en dat het uiteindelijk alleen om de verklaring te doen is. De gebeurtenissen verklaren betekent ze herleiden tot oorzaken.
